Waarom “no cure, no pay” niet de beste oplossing is voor onze klant

Af en toe, bij het afsluiten van een contract, vraagt een klant of wij een “No Cure, No Pay” principe willen opnemen als clausule.  Dat houdt dan in dat wij als Enprove enkel vergoed worden wanneer bepaalde doelstellingen bereikt worden. Bijvoorbeeld: één van onze consultant doet een energieaudit en garandeert dat er minstens 20% bespaard zal kunnen worden. De klant betaalt dan een klein deel als vaste kost, maar het gros van de factuur wordt pas betaald indien de 20% besparingen gehaald worden. Wanneer er meer dan 20% besparingen behaald worden, betaalt de klant ook meer.

Dit principe kan aanlokkelijk klinken voor een klant, maar er komt echter heel wat bij kijken.

Vanuit Enprove werken we anders: wij garanderen onze klanten dat we kwaliteit zullen afleveren: als er besparingen mogelijk zijn, dan zullen wij ze vinden, zonder daarbij valse beloftes te maken.  In ruil daarvoor worden we correct betaald.  Dat betekent inderdaad dat sommige klanten zullen betalen, alleen maar om te horen dat ze al goed bezig zijn en niet meer kunnen besparen… maar volgens ons, is dat ook geld waard.

 

Waarom wij er niet in geloven

Stel: Een energie-consultant doet u een “no cure, no pay” voorstel. 30 % van de besparingen die hij vindt, betalen jullie aan hem. Klinkt goed!  Uit de audit blijkt dat jullie 20.000€ kunnen besparen, maar voor de realisatie van de maatregel, moet er een investering gebeuren van 30.000€. Jullie vertrouwen op de berekening, maken de investering en betalen de consultant 6000€.

Maar….

Stel dat dit een besparing was op een koelgroep. Dan betekent dit dat jullie ook moeten investeren in meters om deze koelgroep op te volgen zodat de besparing kan geverifieerd worden. Dit kan een extra investering betekenen.

Bovendien is er de vraag: wat is het vertrekpunt om het effect van de maatregel tegen af te wegen? Idealiter moet die installatie dan vooraf gemonitord worden om te kunnen vergelijken. Daarnaast moet ook de buitentemperatuur gemeten worden want het verbruik tijdens een warme zomer kan niet vergeleken worden met een koele zomer het jaar voordien.

Daarnaast kan u ook beslissen om de investering van 30.000€ niet uit te voeren, betekent dat dan dat de consultant niet betaald wordt?

Of misschien blijkt in realiteit dat de besparing van 20.000€ maar 10.000€ is.  No cure, no pay, denkt u dan, we betalen de consultant maar 3.000€.  Maar misschien is de opbrengst lager omdat een deel van het gebouw tijdelijk uit gebruik werd gesteld en de koeling gewoon weg minder heeft gedraaid.  Heeft de consultant dan maar recht op 3.000€?  Hij kan er niets aan doen dat u de machine heeft uitgezet!

Ook bij de installatie van een monitoringsysteem krijgen we deze vraag wel eens.  Hier stelt zich het probleem dat een monitoringsysteem typisch veel opbrengt het eerste jaar (30% is zeker geen uitzondering) maar de jaren nadien minder.  Sommige jaren zal de opbrengst hoger liggen omdat je bv. een waterlek sneller detecteert dan andere jaren. In studies spreekt men van 5 à 10% per jaar gemiddeld. Maar er zijn ook andere efficiëntiewinsten, zoals tijdsbesparing en minder slijtage, maar ook weten dat alles in orde is en efficiënt werkt is ook geld waard.

 

U begrijpt dus dat het “no cure, no pay” principe geen evidente vraag is.  Het vraagt doorgaans om extra investeringen in meetapparatuur en het kan leiden tot verregaande discussies.  Daarnaast, in het geval dat bepaalde besparingsinvesteringen niet worden gedaan, kan het een dure grap worden, omdat de consultant toch moet betaald worden, maar er geen opbrengsten zijn…

Dus ons principe is: we doen dit niet. We zijn zeer bekwaam in het detecteren van besparingen, vragen daar een eerlijke prijs voor, en we laten alle winst die ze op brengen met plezier bij de klant.

 

Wenst u van mening te wisselen of wilt u graag dat we onze expertise komen bewijzen? Laat dan zeker van je horen!

 

An Beazar

Enprove